آن روز که ادیبان و نویسندگان دلشان از همه چیز زمانشان پر بود، لابد نشستند استعاره را اختراع کردند...
تا هر وقت نمی‌توانند حرف بزنند، استعاره بگویند...
زیباترین آرایه‌ای که اشعار بزرگترین شاعران را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است!
اما گاهی، حال آدم شبیه هیچ چیزی نیست که استعاره از آن بشود... ناسلامتی آدم است...
سخت‌تر زمانی می‌شود، که آدمها خودشان نباشند!
پ.ن: فریاد بزنیم، بر سر آنکه شاید...
مهدی امینی